Η Έννοια των Ενδοκυπριακών Συνομιλιών

February 12th, 2016 → 10:18 am @

Bookmark this on Google Bookmarks
Share on StumbleUpon
Bookmark this on Delicious
Bookmark this on Digg

Είναι πολλοί που θεωρούν ότι είναι χαμένος κόπος οι ενδοκυπριακές συνομιλίες για επίλυση του Κυπριακού και ούτε θα οδηγήσουν σε μια σωστή λύση του. Απόδειξη τούτου είναι το γεγονός ότι, παρόλο που άρχισαν εδώ και σαράντα χρόνια, δεν απέφεραν καρπούς. Απεναντίας βοηθούν να αναβαθμιστεί η Τ/Κυπριακή Κοινότητα σε ‘Κράτος’ κι ο Τ/Κύπριος ηγέτης σε ‘Πρόεδρο της Τ/Κυπριακής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου’. Εν τω μεταξύ εμπεδώνεται η κατοχή κι ο εποικισμός με αποτέλεσμα περαιτέρω περιπλοκές αναφορικά με την εξεύρεση λύσης.

Πιστεύω ότι η καθιέρωση της διαδικασίας των συνομιλιών το 1975 για επίλυση του Κυπριακού ήταν η μόνη ενέργεια για την αποφυγή της κατάληψης ολόκληρης της Κύπρου από την Τουρκία με κάποιο πρόσχημα, όπως έκαμε με την εισβολή. Αν δεν έφεραν αποτέλεσμα τόσα χρόνια η αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί στα επεκτατικά σχέδιά της αλλά και στη δική μας αδυναμία να δημιουργήσουμε την απαραίτητη πίεση στην Τουρκία. Ίσως και να μην είχαν δημιουργηθεί μέχρι τώρα οι εξωτερικές προυποθέσεις που θα ανάγκαζαν την Τουρκία να βάλει νερό στο κρασί της επεκτατικής της πολιτικής. Κι είναι εδώ που θάπρεπε να επικεντρωθούν συλλογικά οι προσπάθειες όλων. Οι μεταξύ μας αντιπαραθέσεις είναι απλά αντιπαραγωγικές.

Η επιδιωκόμενη λύση διζωνικής/δικοινοτικής ομοσπονδίας μπορεί να ξεκίνησε ενδοκυπριακά αμέσως μετά την εισβολή, στη συνέχεια  όμως υιοθετήθηκε από τα Ην. Έθνη. Οι δυνατοί της γης έδωσαν έτσι κάλυψη στην Τουρκία σε αντίθεση με τα αρχικά ψηφίσματά τους, που μιλούσαν για σεβασμό στην ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και απόσυρση των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο. Εφόσον οι δυο Κοινότητες διαπραγματεύονται τις λεπτομέρειες μιας διζωνικής/δικοινοτικής ομοσπονδίας η κατάσταση παραμένει ως έχει, πράγμα που δίδει απαλλακτικό άλλοθι στην Τουρκία. Είναι στο σημείο αυτό, που θα πρέπει να στραφεί η προσοχή μας και να ενταθούν οι ενέργειές μας περισσότερο κι όχι αν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κι ο Τ/Κύπριος Ηγέτης Ακιντζί μεταδίδουν κοινό χριστουγεννιάτικο μήνυμα στον Κυπριακό λαό. Όσο καλοπροαίρετος για επανένωση της Κύπρου κι αν είναι ο Ακιντζί, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι το κλειδί για σωστή λύση είναι η Άγκυρα. Η δημιουργία καλού κλίματος μεταξύ των Κοινοτήτων είναι απαραίτητη.

Οι ενέργειές μας θα πρέπει να στοχεύουν προς την Τουρκία. Οι μέχρι τώρα ενέργειες ήταν προς την ορθή κατεύθυνση αλλά όχι αποτελεσματικές. Πολύ ορθά απευθυνθήκαμε στα Ην. Έθνη κατά της εισβολής και της ανακήρυξης του ψευδοκράτους. Το ό,τι ξεκίνησαν οι συνομιλίες υπό την αιγίδα των Ην. Εθνών δε σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να προσφεύγουμε σ΄αυτά όταν η Τουρκία παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματά μας. Όπως εμείς σεβόμαστε τις ενδοκυπριακές συνομιλίες θα πρέπει κι η άλλη πλευρά να τις σέβεται. Τουρκικές ενέργειες όπως ο εποικισμός, ο αποκλεισμός της Κύπρου από τον εναέριο/θαλάσσιο χώρο της, η μη επιστροφή της Αμμοχώστου, η καταπάτηση των δικαιωμάτων στην Κυπριακή ΑΟΖ, θάπρεπε να καταγγέλλονται στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στα Μέλη του γιατί δεν προάγουν τις συνομιλίες που διεξάγονται υπό την αιγίδα του.

Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα για την προστασία της. Η συνεχιζόμενη επιμονή της Τουρκίας σε ‘εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία’, πέραν του ό,τι καταδεικνύει ασύγγνωστη έπαρση για μια καταδικαστέα πράξη της, την εισβολή, δεν εκφράζει καλό πνεύμα κι ούτε αναδίδει καλή διάθεση για τις διεξαγόμενες συνομιλίες. Όλα αυτά θα πρέπει να καταγγέλλονται και να αναδεικνύονται με κάθε ευκαιρία με τα αρμόδια όργανα και τα Κράτη-Μέλη της Ε.Ε. Δεν είμαι βέβαιος ότι χειριστήκαμε ορθά το θέμα του ανοίγματος Κεφαλαίου της Συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας όπως και τη Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας για τους πρόσφυγες από την Ασία. Η Τουρκία πρέπει να μάθει να δίδει κι όχι μόνο να παίρνει. Για τους πρόσφυγες η Τουρκία έπρεπε να τιμωρηθεί για τη στάση της κι όχι να αμειφθεί. Η Τουρκία συνεχίζει να διοχετεύει πρόσφυγες στην Ε.Ε., που έπρεπε να είναι πιο αυστηρή απέναντί της. Αυτό το θέμα θα μπορούσαμε να το εγείρουμε με την Ελλάδα.

Με την επικρατούσα πολιτική κατάσταση στην περιοχή κι τις ορθές κινήσεις, που έγιναν από μέρους της Κυβέρνησης Αναστασιάδη, την επισήμανση υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ, η σημασία της Κύπρου άρχισε να μεγεθύνεται στο διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι. Η αναβάθμιση αυτή, που είναι πολλαπλά εμφανής, θα πρέπει να αξιοποιηθεί και για προώθηση επίλυσης του Κυπριακού. Σε μια περίοδο με έντονη την τάση διάσπασης πολλών κρατών με μειονότητες, η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι μια εξέλιξη που συμφέρει σε όλες τις πλευρές γιατί ενισχύει την σταθερότητα στην περιοχή. Μια μικρή Ευρωπαική Χώρα, στο σταυροδρόμι της Μ. Ανατολής, ενιαία κι ευημερούσα, που θα μπορούσε να καταστεί ένα αναβαθμισμένο διεθνές κέντρο (οικονομικό, ενεργειακό, ναυτιλιακό, επιστημονικό, ιατρικό, εκπαιδευτικό), είναι προς το συμφέρον όλων. Τα Ην. Έθνη μέσω της Κύπρου θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη των Χωρών της περιοχής ώστε να σταματήσει ο πόλεμος μεταξύ διαφόρων ομάδων. Η Ε.Ε. θα μπορούσε να σταθεροποιήσει και ισχυροποιήσει την θέση της στην περιοχή, ενώ όλες οι Χώρες να έχουν μια βάση για οικονομικές δραστηριότητες στον ευρύτερο μεσανατολικό χώρο. Αυτά πρέπει να προβάλλουμε για μια Κύπρο ενωμένη, χωρίς εσωτερικά προβλήματα και αμφισβητήσεις, πράγμα που θα βοηθήσει στην ευημερία όλων των κατοίκων της. Έτσι θα πιεσθεί η Τουρκία να αλλάξει τη στάση της για το συμφέρον της.


Comments are closed.