February 10th, 2018 → 12:29 pm @ Aris Aristidou
Οι προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού μέσω διαπραγματεύσεων δεν πρέπει να μας αποτρέπουν από του να εργαζόμαστε συστηματικά κατά της εισβολής και κατοχής εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Η αποδοχή της πρότασης των ΗΕ για συνομιλίες για επίλυση του προβλήματος το 1976 ήταν συνέχεια των διαπραγματεύσεων, που διεξάγονταν πριν από την εισβολή μετά την αποσκίρτηση των Τ/Κυπρίων από την Κυβέρνηση. Δεν αναμέναμε όμως ότι θα διαρκούσαν τόσες δεκαετίες! Η συμπεριφορά της Τουρκίας όλα αυτά τα χρόνια επιβεβαίωσε τις επεκτατικές της προθέσεις έναντι γειτονικών Χωρών υπό διάφορα προσχήματα.
Η πρώτη μας συστηματική ενέργεια θα πρέπει να περιστρέφει γύρω από την επαναπαρουσίαση της ιστορίας της σημερινής Τουρκίας. Θα πρέπει να ενθαρρυνθούν/βοηθηθούν οι ιστορικοί και πολιτικοί αναλυτές, τόσο εδώ όσο και στην Ελλάδα, αλλά και ξένοι ειδικοί, να παρουσιάσουν με σύγχρονα μέσα την επεκτατική βουλιμία της, που θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή και γενικότερα. Ενέργειες που βοηθούν τον περαιτέρω εξοπλισμό της με σύγχρονα όπλα συντείνουν όχι στην προστασία της (από ποιους απειλείται;) αλλά στην πραγμάτωση των επιθετικών της σκοπών. Η κατάσταση αυτή θα πρέπει να γίνει κατανοητή από τα ΗΕ και την ΕΕ, που δημιουργήθηκαν ύστερα από το Β. Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως, για να αποτρέπουν στο μέλλον τέτοιους κινδύνους, αλλά κι από όλους τους μεγάλους της γης.
Αλλά και την τραγική εμπειρία μας από την εισβολή θα πρέπει να προβάλλουμε προς κάθε κατεύθυνση. Η απώλεια τόσων ζωών από τους βομβαρδισμούς μιας ανοχύρωτης Χώρας, οι αγνοούμενοι, ο εκτοπισμός του 40% περίπου του Ε/Κυπριακού πληθυσμού από τα σπίτια και τις περιουσίες τους και η μετατροπή τους σε πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, ο σφετερισμός για τόσες δεκαετίες των περιουσιών τους δεν πρέπει να λησμονηθούν. Καταλήφθηκε το 37% περίπου του Κυπριακού εδάφους. Υπολογίζεται ότι τα 70% του ΑΕΠ της Κύπρου προήρχετο από τις περιοχές αυτές. Εκεί υπάρχει ένας τεράστιος πλούτος πάγιου υλικού κεφαλαίου, παραγωγικών και φυσικών πόρων (ξενοδοχεία, κατοικίες, εργοστάσια, καλλιεργήσιμη κι αρδευόμενη γόνιμη γη, μεταλλευτικά και λατομικά υλικά, τουριστική γη ανεκτίμητης ομορφιάς κι αξίας, κλπ.).
Μπορεί έκτοτε η οικονομία να επαναδραστηριοποιήθηκε με πολύ κόπο και θυσίες. Όμως, οι απώλειες της εισβολής είναι απώλειες παντοτινές: Με ποιο λογιστικό τρόπο να υπολογίσουμε τις επενδύσεις που καταστράφηκαν, τα εισοδήματα που δεν έφεραν, τον πόνο της αναπάντεχης απώλειας προσφιλών ατόμων και του ξεριζωμού; Πάντα θα μας συνοδεύει η απορία: πού θα βρίσκονταν σήμερα τα βασικά οικονομικά μεγέθη εάν δεν είχαμε το πισωγύρισμα της εισβολής; Το οικονομικό έλλειμμα που δημιουργήθηκε δεν πρόκειται να αναπληρωθεί ποτέ. Κι είναι αυτό και που θα πρέπει να διεκδικούμε με μελετημένες και στοχευμένες ενέργειές μας προσφεύγοντας σε Διεθνείς Οργανισμούς και δημιουργώντας πολιτικό και οικονομικό κόστος στην Τουρκία.
Η Τουρκία θα πρέπει να κληθεί από τα αρμόδια διεθνή όργανα να πληρώσει για όλες τις ζημιές που προκάλεσε. Είναι πολύ παράξενο η Τουρκία να ζητά αποζημιώσεις από την ΕΕ (κι από μας μαζί) για το προσφυγικό εξ ανατολών όταν η ίδια προκάλεσε και προκαλεί τόση ζημιά σε ένα Κράτος-Μέλος της. Δικαίως 81χρονος σήμερα Κύπριος πρόσφυγας από την Αμμόχωστο, ενόψει της επικείμενης συνεδρίασης της Επιτροπής Υπουργών του ΣτΕ στο Στρασβούργο, έστειλε επιστολή ζητώντας να αποζημιωθεί για την περιουσία του από τα €3 δισ. που λαμβάνει η Τουρκία από την ΕΕ για το προσφυγικό. Και τούτο γιατί, παρά το ότι δικαιώθηκε από το ΕΔΑΔ το 2010, η Άγκυρα δεν κατέβαλε ακόμη το επιδικασθέν ποσό των €450, 000.
Η Τουρκία καταδικάστηκε και παλιότερα από το ΕΔΑΔ για τη στέρηση της χρήσης περιουσίας Ε/Κυπρίων και του δικαιώματος επιστροφής της. Παρόλο που με μεγάλη καθυστέρηση η Τουρκία κατέβαλε συγκεκριμένα ποσά για αποζημίωση, δεν συμμορφώθηκε ποτέ με την απόφαση του ΕΔΑΔ για επιστροφή της περιουσίας. Το ερώτημα που παραμένει είναι πώς θα αξιοποιήσουμε την αποδοχή εκ μέρους της της απόφασης του Δικαστηρίου ότι όλοι οι ιδιοκτήτες, που έχουν στερηθεί τις περιουσίες τους στα Κατεχόμενα, συνεχίζουν να είναι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τους; Η Τουρκία για αντιπερισπασμό δημιούργησε την Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας εκεί για εξαγορά τους. Από τότε είχαμε εκφράσει την άποψη ότι έπρεπε η Κυβέρνηση να αποτρέψει επηρεαζόμενους να προσφύγουν σ’ αυτή.
Παρόλο που τα ΗΕ έχουν αναμειχθεί στο Κυπριακό μετά το 1963, δεν κατάφεραν να βρουν λύση, πράγμα που δεν ποιεί τιμή στον Οργανισμό. Παρά την απογοήτευση, που νοιώθουμε, δεν πρέπει να παύσουμε να ‘πιέζουμε’ τον ΟΗΕ για την ανάγκη πιο συστηματικής εργασίας εκ μέρους του για επίτευξη ειρηνικής, δίκαιης και βιώσιμης λύσης του χρονίζοντος προβλήματος στη βάση των αρχών του. Η συνέχιση της παρούσας κατάστασης εγκυμονεί γενικότερους κινδύνους. Εμείς δεν πρέπει να παύσουμε να υπενθυμίζουμε για την ανάγκη άσκησης πίεσης προς την Τουρκία για αλλαγή των επεκτατικών της ενεργειών.
Την ίδια πολιτική θα πρέπει να ακολουθούμε και στην περίπτωση της ΕΕ. Δεν νοείται μια Τρίτη Χώρα, η οποία μάλιστα επιθυμεί να γίνει Μέλος της, να κρατά στα νύχια της αιμάσσουσα μια μικρή Χώρα-Μέλος της. Με βάση τις ευρωπαϊκές αρχές είναι εύκολο να βρεθεί λύση, φτάνει να κινηθεί συστηματικά κι όχι με το περίφημο σλόγκαν Φερχόιγκεν ‘εσείς βρέστε τη λύση κι εμείς θα την εγκρίνουμε ως πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ’!