June 19th, 2018 → 6:15 pm @ Aris Aristidou
Η Έκθεση της Τεχνικής Επιτροπής (1976) προχώρησε σε συγκεκριμένες εισηγήσεις για την αντιμετώπιση των αρνητικών συναισθημάτων ανασφάλειας κι ηττοπάθειας, αδικίας, αδιαφορίας κι απαισιοδοξίας, που παρατηρούνταν μεταξύ του λαού, καθώς και τη διαφαινόμενη αποδιοργάνωση με κίνδυνο τη διάβρωση των θεσμών υγιούς λειτουργίας της κοινωνίας, ανάπτυξη τάσεων ατομικιστικών συμπεριφορών, σύγκρουση διαφόρων κοινωνικών ομάδων, δημαγωγική συνθηματολογία και ανευθυνότητα. ‘Η κοινωνική αποδιοργάνωση καθιστά το σύνολο αδύναμο να κρίνει ορθά τις καταστάσεις και το άτομο αδύναμο να ακολουθήσει μια ορθή πορεία’, έλεγε. Με στόχο τα πιο πάνω αρνητικά συναισθήματα να μετατραπούν σε θετικά και τα συναισθήματα απάθειας κι αδιαφορίας σε ενεργητικά, η Επιτροπή εισηγήθηκε, μεταξύ άλλων:
Ενίσχυση της άμυνας: Ανάληψη από μέρους της Ελλάδας της υποχρέωσης αμυντικής κάλυψης της Κύπρου σε τυχόν επίθεση, υπογραφή αμυντικών συμφωνιών ή συμφωνιών φιλίας με ορισμένες Χώρες και στενότερη συνάρτηση της Κύπρου με Διεθνείς Οργανισμούς. Η Κύπρος πρέπει να παύσει να είναι ή να θεωρείται μόνη. Για την εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας θα πρέπει να ξεκαθαρίσει η θέση μας έναντι των Τ/Κ και της Τουρκίας. Μεταξύ του λαού θα πρέπει να καλλιεργηθεί η θετική στάση μας έναντι των Τ/Κ, εκείνη του συμπατριώτη προς συμπατριώτη. Η καλλιέργεια της αγάπης κι αδελφοσύνης μεταξύ Ε/Κ και Τ/Κ αποτελεί ενέργεια που δύναται μακροπρόθεσμα να αποφέρει πολλούς καρπούς. Εξάλλου η ανάλυση και γνώση των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Τουρκία θα μπορούσε να μας οδηγήσει στις σωστές στάσεις κι ενέργειες στο μέλλον.
Θωράκιση του εσωτερικού μετώπου: Με τον όρο αυτό εννοείται η σφυρηλάτηση κοινών σκοπών και στόχων, που να επιδιώκονται από την εκλελεγμένη ηγεσία του Τόπου κι ο λαός να συμπαρίσταται και να συμβάλλει δημιουργικά στην επιδίωξη/επίτευξη των στόχων αυτών. Γι αυτά απαιτούνται: Χάραξη κοινής γραμμής στο πολιτικό θέμα, μέσω του Εθνικού Συμβουλίου. Χάραξη συγκεκριμένης πολιτικής δράσης στο εσωτερικό μέτωπο, που θα κληθούν όλοι, επίσημοι, λαός, ΜΜΕ, εκπαιδευτικοί, πολιτική άμυνα κλπ, να ακολουθήσουν. Η ανυπαρξία ενός τέτοιου Σχεδίου οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις, ανεύθυνες ενέργειες, αδιαφορία, επιδίωξη ιδιωφελών σκοπών κλπ από μέρους οργανωμένων συνόλων και ατόμων. Η κατάσταση είναι τέτοια που απαιτεί ώστε το σύνολο της κοινωνίας να αποδέχεται τους θεσμούς και να σέβεται τις αποφάσεις που λαμβάνονται, ενώ τα άτομα κι οι ομάδες να δέχονται να κάμνουν τις αναγκαίες υποχωρήσεις και θυσίες χάριν των αναγκών του συνόλου. Απαιτείται η εμπέδωση αισθήματος δικαιοσύνης με την ύπαρξη Κράτους δικαίου, την απονομή δικαιοσύνης κατά τρόπο αδέκαστο, την τήρηση του Νόμου και την προστασία του πολίτη από τους παρανομούντες χωρίς καμία εξαίρεση ή εύνοια. Απαιτείται η εξασφάλιση της ενεργού συμμετοχής όλων των πολιτών στον αγώνα επιβίωσης, πράγμα που μπορεί να επιτευχθεί με την πιο ενεργό κινητοποίηση της Δημόσιας Υπηρεσίας, τη συστράτευση όλων, την επικράτηση σε όλες τις περιπτώσεις ανεξαίρετα της αξιοκρατίας και την πάταξη της ευνοιοκρατίας. Για τη δημιουργία αισθήματος αισιοδοξίας απαιτείται ορθή ενημέρωση, καταδίκη της πολιτικής δημαγωγίας κι εκμετάλλευσης του πόνου και της δυστυχίας του λαού, καταστολή της εσωτερικής πολιτικής διαμάχης κι οξύτητας και συνεχής υπενθύμιση ότι ο λαός ενωμένος δύναται να ελπίζει σε καλύτερες μέρες.
Όταν στο Υπουργικό Συμβούλιο, υπό την Προεδρία Σπύρου Κυπριανού, σε κάποια στιγμή προβληματισμού για την όλη κατάσταση, ηγέρθησαν τα θέματα που απασχόλησαν την Έκθεσή μας, διορίστηκε και πάλι Υπουργική Επιτροπή για να τη μελετήσει και υποβάλει εισηγήσεις στο Υπουργικό Συμβούλιο. Παρά τις ‘αφόρητες’ πιέσεις που ασκήσαμε, η νέα Υπουργική Επιτροπή ποτέ δε συνήλθε. Από πλευράς του Γραφείου Προγραμματισμού εντάξαμε τις εισηγήσεις της στα Έκτακτα Σχέδια κι αγωνιστήκαμε ώστε μέσω της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής να προωθηθεί η δημιουργία ορισμένων θετικών κι ενεργητικών συναισθημάτων, όπως το αίσθημα αξιοπρέπειας, το αίσθημα αλληλεγγύης, το αίσθημα ανθεκτικότητας και το αίσθημα μαχητικότητας και συμμετοχής. Ιδιαίτερη προσπάθεια καταβάλαμε να διοχετευθούν τα μηνύματά της μέσω της Εκπαίδευσης και της Κρατικής Ραδιοτηλεόρασης.
Δυστυχώς, ούτε το ΡΙΚ κατάφερε να θέσει τα επιθυμητά επίπεδα. Πέραν της υιοθέτησης του βραχύβιου εκείνου συνθήματος ‘δεν ξεχνώ’ και της μερικής ανανέωσης των εκπομπών προς τους Τ/Κυπρίους, το ΡΙΚ συνέχισε να μεταδίδει το ίδιο μείγμα προγραμμάτων. Όπως ανέφερα σε επιστολή μου το Σεπτέμβρη του 1978 ‘πρέπει απαραίτητα να γίνουν προσπάθειες ώστε τα προγράμματα να συνάδουν με την κατάσταση που υπάρχει στην Κύπρο εδώ και τέσσερα χρόνια. Εκτός από τα πληροφοριακά προγράμματα για το τι συμβαίνει στον Τόπο μας, η όλη δομή των προγραμμάτων πρέπει να είναι τέτοια που να προωθεί/τονώνει τον αγώνα που διεξάγεται μεταδίδοντας κάποιο μήνυμα (αγωνιστικότητας, καρτερίας, αλληλεγγύης, υπομονής, επιμονής, λιτότητας, θυσίας, αυταπάρνησης και κάθε τι που τονώνει το ηθικό του λαού στον αγώνα που διεξάγει).
Για την αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος ώστε να καλλιεργεί τις πιο πάνω αρχές είχα συνάντηση με τον τότε Υπουργό Παιδείας στον οποίο, αφού εξήγησα τα ευρήματα και τα συμπεράσματα της Επιτροπής, εισηγήθηκα τη διαμόρφωση ενός πρακτικού πακέτου διδακτικού υλικού, που αβίαστα να τις μεταδίδει στα παιδιά. Ακόμη και σήμερα νοιώθω ότι, παρά την πρόοδο που συντελέστηκε στον οικονομικό τομέα, η Κύπρος μοιάζει με μια ανοχύρωτη εσωτερικά πολιτεία. Δεν καταφέραμε να επανασυνδέσουμε τον κομματιασμένο από την εισβολή κοινωνικό ιστό σε ένα συμπαγές πλέγμα, θωρακισμένο με όλες τις αρχές που απαιτούνται για τον αγώνα της πατρίδας, αλλά και την ομαλή πορεία στον χρόνο.